Tου Πασχου Μανδραβελη
Η αλήθεια είναι ότι και ο Χίτλερ κέρδισε εκλογές. Προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία το 1923 με το πραξικόπημα του Μονάχου και απέτυχε. Φυλακίστηκε για λίγο καιρό, κατέβηκε στις εκλογές το 1932 και τις κέρδισε. Μετατράπηκε σε δικτάτορα, όταν τον Μάρτιο του 1933 το ελεγχόμενο από το ναζιστικό κόμμα Κοινοβούλιο της Γερμανίας ψήφισε τον «νόμο για την επανόρθωση του πλήγματος που εδέχθη ο λαός και το Ράιχ». Ο νόμος έδωσε στον καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ τη δυνατότητα να περνά νόμους, διά διαταγμάτων (δηλαδή χωρίς ψήφιση από τη Βουλή) για μια τετραετία.
Επί 18μηνο
Ενας αντίστοιχος νόμος πέρασε και τον περασμένο Ιανουάριο στη Βενεζουέλα με στόχο την «εμβάθυνση της σοσιαλιστικής επανάστασης». Ετσι δίνεται η δυνατότητα στον Ούγκο Τσάβες να νομοθετεί διά διαταγμάτων, επί 18μηνο χωρίς αυτά να ψηφίζονται από τη Βουλή (η οποία, μάλιστα, ελέγχεται απολύτως από τον ίδιο, αφού η αντιπολίτευση απείχε από τις εκλογές του 2005). Η αλήθεια είναι ότι και ο πρώην συνταγματάρχης των αλεξιπτωτιστών Ούγκο Τσάβες κέρδισε εκλογές. Προσπάθησε δύο φορές το 1992 να καταλάβει την εξουσία με τα όπλα, απέτυχε και φυλακίστηκε. Του δόθηκε χάρη και το 1998 εξελέγη πρόεδρος.
Το συνταγματικό πραξικόπημα στη Βενεζουέλα δεν θα γίνει την Κυριακή με το δημοψήφισμα. Αυτό θα είναι «συνταγματική απάτη», όπως τη χαρακτήρισε ο Ισμαήλ Γκαρσία ηγέτης του συμπολιτευόμενου «Podemos», του μόνου κόμματος (εκτός εκείνου που ελέγχεται από τον Τσάβες) το οποίο συμμετέχει στο Κοινοβούλιο.
Το συνταγματικό πραξικόπημα έγινε πριν από έντεκα μήνες, με τον νόμο για διακυβέρνηση διά διαταγμάτων. Αυτός ο νόμος, όπως και το μεθαυριανό δημοψήφισμα είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που ο φωνακλάς ηγέτης αποκαλεί «μετάβαση στον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα». Το ίδιο σχέδιο προφανώς περιλαμβάνει μια σειρά νόμων που περιορίζουν την ελευθερία του Τύπου «για προσβολή των αρχών» (όπως καταγγέλλει η οργάνωση «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα») και το κλείσιμο ιδιωτικών καναλιών και ραδιοσταθμών.
Αν και η αλλαγή των πολιτειακών κανόνων είναι πάντα επικίνδυνη, η επέκταση της θητείας του προέδρου από έξι σε επτά χρόνια και η άρση του περιορισμού των δύο θητειών, μοιάζουν με πλημμελήματα σε σχέση με κάποια άλλα από τα 69 άρθρα του Συντάγματος που πρόκειται να αλλάξουν. Πιο επικίνδυνα είναι εκείνα που διευρύνουν τις εξουσίες του προέδρου να κηρύσσει κάποιες περιοχές σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» με πλήρες μπλακ-άουτ στην ενημέρωση ή τη δυνατότητα στον πρόεδρο να κηρύσσει ανεξέλεγκτα κάποιες περιοχές ή περιουσίες «αναπτυξιακές» ή «στρατιωτικές ζώνες». Στο στόχαστρό του είναι και η αυτονομία της «Κεντρικής Τράπεζας».
Φυσικά κάποιες μεταρρυθμίσεις είναι φιλολαϊκές, όπως η απαγόρευση κατάσχεσης του σπιτιού λόγω χρεοκοπίας. Αλλες φαντάζουν προοδευτικές, όπως η ποσόστωση των γυναικών στα ψηφοδέλτια για κάθε αξίωμα ή η καθιέρωση της εβδομάδας 36 ωρών εργασίας. Αλλά πάλι κάθε λαϊκιστικό καθεστώς δικτατορικό ή μη παίρνει μέτρα για τους «απλούς ανθρώπους».
Η Βενεζουέλα δεν θα γίνει δικτατορικό καθεστώς την Κυριακή. Είναι από τον περασμένο Ιανουάριο. Η έλξη που ο Ούγκο Τσάβες ασκεί σε ένα τμήμα της Δύσης μπορεί να εξηγείται από το γεγονός ότι κάποια από τα μέτρα του είναι αιτήματα των εγχώριων κινημάτων: 35ωρο, ποσοστώσεις γυναικών στα ψηφοδέλτια, έλεγχος ανεξάρτητων αρχών και δη της κεντρικής τράπεζας κ.ά. Αλλά από την άλλη, πολλοί λαϊκιστές και δικτάτορες έχαιραν και χαίρουν ακόμη εκτίμησης. Αρκεί να δηλώνουν ότι είναι υπέρ του λαού (Volk στα γερμανικά)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου