«Ο πολίτης και η Οικονομία» Η Κίνα και η παγκόσμια Οικονομία
Το ταξίδι του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στην Κίνα αποτελεί ένα ακόμη βήμα για την αναβάθμιση των διμερών σχέσεων, σε μια εποχή που ο ρόλος της Κίνας στη διεθνή οικονομία γίνεται όλο και πιο ορατός και σημαντικός. Η Κίνα, που μέχρι το 2004 ήταν έβδομη, έχει πια μέσα σε ένα χρόνο γίνει η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, μετά τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Γερμανία και πλέον δικαιούται μια θέση στον όμιλο των επτά ή οκτώ ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη (G7 ή G8 συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας).
Όταν ο «Εκόνομιστ», που δεν διακρίνεται για τον φιλοκινεζισμό του, έφθασε στο σημείο να παρατηρήσει ότι είναι τελικά στο Πεκίνο και όχι στην Ουάσιγκτον που με αυξανόμενο ρυθμό λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις που επηρεάζουν ανά τον κόσμο τους εργαζόμενους, τις εταιρίες, τις χρηματαγορές και τα μακροοικονομικά των κρατών, τότε γίνεται αντιληπτό πως η Κίνα αποτελεί ένα νέο φαινόμενο με μεγάλο ειδικό βάρος στην παγκόσμια οικονομία.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου ούτως ή άλλως οι εθνικές οικονομίες επηρεάζονται από εξελίξεις εκτός των συνόρων τους, είναι η Κίνα αυτή που βρίσκεται πίσω από πολλές αυτές τις εξωγενείς τάσεις, επηρεάζοντάς τις, με θετικό ή αρνητικό τρόπο, ανάλογα με τα συμφέροντα και την οπτική γωνία κάθε χώρας. Το ύψος του πληθωρισμού και των επιτοκίων, των μισθών και των κερδών των εταιριών, των τιμών του πετρελαίου, ακόμα και των ακινήτων, στην Ελλάδα και σε κάθε άλλη χώρα, άμεσα ή έμμεσα επηρεάζονται από την κινεζική οικονομία.
Το «όπλο» του φθηνού εργατικού δυναμικού
Η μαζική «εισβολή» στην παγκόσμια οικονομική σκηνή του τεράστιου εργατικού δυναμικού της Κίνας, που παράγει μια πλημμυρίδα φθηνών προϊόντων, έχοντας κατακλύσει τις ξένες αγορές, είναι η μια όψη του νομίσματος. Είναι αυτή που συχνά ανησυχεί τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους στις χώρες εισαγωγής, που βλέπουν τις τιμές των προϊόντων και τους μισθούς να συμπιέζονται και συχνά διαμαρτύρονται στις κυβερνήσεις τους ότι οι κινεζικές εταιρίες τους «κλέβουν» δουλειές και θέσεις εργασίας.
Μάλιστα η Κίνα υπολογίζεται ότι έχει ακόμα περίπου 200 εκατ. υποαπασχολούμενους στις αγροτικές περιοχές της και θα χρειαστούν γύρω στις δύο δεκαετίες για να απορροφηθούν πλήρως από τις επιχειρήσεις της. Συνεπώς πίσω από τον τωρινό «στρατό» φθηνών εργατικών χεριών, υπάρχουν άλλες «εφεδρείες» και δεν αναμένεται έτσι σύντομα να σταματήσει η επίδραση -καλή ή κακή- του χαμηλού κόστους εργατικού δυναμικού της στις άλλες χώρες. Η Κίνα αναμένεται να παραμείνει για αρκετά χρόνια ο φθηνότερος παραγωγός των περισσότερων ειδών νοικοκυριού στον κόσμο - αλλά όχι των ειδών υψηλής τεχνολογίας, όπου Ιάπωνες, Κορεάτες, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί έχουν προβάδισμα.
Είναι αλήθεια ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες οι μισθοί ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος βρίσκονται σχεδόν στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων δεκαετιών και σε αυτό παίζει ρόλο ότι ο ανταγωνισμός από τους Κινέζους εργάτες με τα φθηνά ημερομίσθια μειώνει τη διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων στις δυτικές χώρες. Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος, τα εταιρικά κέρδη παγκοσμίως αποτελούν πλέον μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» του ΑΕΠ. Ακούγεται οξύμωρο αλλά οι καπιταλιστές της Δύσης πρέπει να ευγνωμονούν τους κινέζους κομμουνιστές σε μεγάλο βαθμό για την εκτίναξη των κερδών τους.
Η άλλη όψη είναι ότι οι κινεζικές εισαγωγές εδώ και μια δεκαετία αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό όπως οι εισαγωγές, χάρη στις ακόρεστες ανάγκες για πρώτες ύλες της ταχέως αναπτυσσόμενης κινεζικής οικονομίας (με εντυπωσιακό μέσο ρυθμό 9,5% επί δύο δεκαετίες). Η Κίνα είναι ήδη ο μεγαλύτερος καταναλωτής στον κόσμο σε πολλά εμπορεύματα, όπως αλουμίνιο, χάλυβα, χαλκό και άνθρακα και ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνώς στο πετρέλαιο (γι’ αυτό ακριβώς ευθύνεται εν μέρει για την αύξηση των τιμών του «μαύρου χρυσού»). Με δεδομένο ότι στην Κίνα κυκλοφορεί μόνο ένα αυτοκίνητο ανά 70 κατοίκους (έναντι ένα αυτοκίνητο ανά δύο κατοίκους στις ΗΠΑ), η πίεση στις τιμές του πετρελαίου, εξαιτίας της κινεζικής ζήτησης για καύσιμα, θα συνεχισθεί για χρόνια.
Η κινεζική οικονομία είναι ασυνήθιστα ανοικτή στο διεθνές εμπόριο, με συνέπεια -λόγω του μεγέθους της- να έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Το σύνολο των εξαγωγών-εισαγωγών προϊόντων κα υπηρεσιών της Κίνας φθάνει το 75% του ΑΕΠ της έναντι μόλις 25 - 30% στην Ιαπωνία, την Ινδία και τη Βραζιλία, άλλες πολυπληθείς χώρες. Είναι παρανόηση ότι η Κίνα υπερ-εξάγει. Η αναλογία των εξαγωγών της προς το ΑΕΠ είναι γύρω στο 30%, ποσοστό υψηλό σε σχέση με τις ΗΠΑ, όχι όμως σε σχέση με τη Γερμανία ή άλλες ευρωπαϊκές και ασιατικές χώρες.
Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ Κυριακή, 22 Ιανουαρίου 2006
Όταν ο «Εκόνομιστ», που δεν διακρίνεται για τον φιλοκινεζισμό του, έφθασε στο σημείο να παρατηρήσει ότι είναι τελικά στο Πεκίνο και όχι στην Ουάσιγκτον που με αυξανόμενο ρυθμό λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις που επηρεάζουν ανά τον κόσμο τους εργαζόμενους, τις εταιρίες, τις χρηματαγορές και τα μακροοικονομικά των κρατών, τότε γίνεται αντιληπτό πως η Κίνα αποτελεί ένα νέο φαινόμενο με μεγάλο ειδικό βάρος στην παγκόσμια οικονομία.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου ούτως ή άλλως οι εθνικές οικονομίες επηρεάζονται από εξελίξεις εκτός των συνόρων τους, είναι η Κίνα αυτή που βρίσκεται πίσω από πολλές αυτές τις εξωγενείς τάσεις, επηρεάζοντάς τις, με θετικό ή αρνητικό τρόπο, ανάλογα με τα συμφέροντα και την οπτική γωνία κάθε χώρας. Το ύψος του πληθωρισμού και των επιτοκίων, των μισθών και των κερδών των εταιριών, των τιμών του πετρελαίου, ακόμα και των ακινήτων, στην Ελλάδα και σε κάθε άλλη χώρα, άμεσα ή έμμεσα επηρεάζονται από την κινεζική οικονομία.
Το «όπλο» του φθηνού εργατικού δυναμικού
Η μαζική «εισβολή» στην παγκόσμια οικονομική σκηνή του τεράστιου εργατικού δυναμικού της Κίνας, που παράγει μια πλημμυρίδα φθηνών προϊόντων, έχοντας κατακλύσει τις ξένες αγορές, είναι η μια όψη του νομίσματος. Είναι αυτή που συχνά ανησυχεί τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους στις χώρες εισαγωγής, που βλέπουν τις τιμές των προϊόντων και τους μισθούς να συμπιέζονται και συχνά διαμαρτύρονται στις κυβερνήσεις τους ότι οι κινεζικές εταιρίες τους «κλέβουν» δουλειές και θέσεις εργασίας.
Μάλιστα η Κίνα υπολογίζεται ότι έχει ακόμα περίπου 200 εκατ. υποαπασχολούμενους στις αγροτικές περιοχές της και θα χρειαστούν γύρω στις δύο δεκαετίες για να απορροφηθούν πλήρως από τις επιχειρήσεις της. Συνεπώς πίσω από τον τωρινό «στρατό» φθηνών εργατικών χεριών, υπάρχουν άλλες «εφεδρείες» και δεν αναμένεται έτσι σύντομα να σταματήσει η επίδραση -καλή ή κακή- του χαμηλού κόστους εργατικού δυναμικού της στις άλλες χώρες. Η Κίνα αναμένεται να παραμείνει για αρκετά χρόνια ο φθηνότερος παραγωγός των περισσότερων ειδών νοικοκυριού στον κόσμο - αλλά όχι των ειδών υψηλής τεχνολογίας, όπου Ιάπωνες, Κορεάτες, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί έχουν προβάδισμα.
Είναι αλήθεια ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες οι μισθοί ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος βρίσκονται σχεδόν στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων δεκαετιών και σε αυτό παίζει ρόλο ότι ο ανταγωνισμός από τους Κινέζους εργάτες με τα φθηνά ημερομίσθια μειώνει τη διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων στις δυτικές χώρες. Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος, τα εταιρικά κέρδη παγκοσμίως αποτελούν πλέον μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας» του ΑΕΠ. Ακούγεται οξύμωρο αλλά οι καπιταλιστές της Δύσης πρέπει να ευγνωμονούν τους κινέζους κομμουνιστές σε μεγάλο βαθμό για την εκτίναξη των κερδών τους.
Η άλλη όψη είναι ότι οι κινεζικές εισαγωγές εδώ και μια δεκαετία αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό όπως οι εισαγωγές, χάρη στις ακόρεστες ανάγκες για πρώτες ύλες της ταχέως αναπτυσσόμενης κινεζικής οικονομίας (με εντυπωσιακό μέσο ρυθμό 9,5% επί δύο δεκαετίες). Η Κίνα είναι ήδη ο μεγαλύτερος καταναλωτής στον κόσμο σε πολλά εμπορεύματα, όπως αλουμίνιο, χάλυβα, χαλκό και άνθρακα και ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνώς στο πετρέλαιο (γι’ αυτό ακριβώς ευθύνεται εν μέρει για την αύξηση των τιμών του «μαύρου χρυσού»). Με δεδομένο ότι στην Κίνα κυκλοφορεί μόνο ένα αυτοκίνητο ανά 70 κατοίκους (έναντι ένα αυτοκίνητο ανά δύο κατοίκους στις ΗΠΑ), η πίεση στις τιμές του πετρελαίου, εξαιτίας της κινεζικής ζήτησης για καύσιμα, θα συνεχισθεί για χρόνια.
Η κινεζική οικονομία είναι ασυνήθιστα ανοικτή στο διεθνές εμπόριο, με συνέπεια -λόγω του μεγέθους της- να έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Το σύνολο των εξαγωγών-εισαγωγών προϊόντων κα υπηρεσιών της Κίνας φθάνει το 75% του ΑΕΠ της έναντι μόλις 25 - 30% στην Ιαπωνία, την Ινδία και τη Βραζιλία, άλλες πολυπληθείς χώρες. Είναι παρανόηση ότι η Κίνα υπερ-εξάγει. Η αναλογία των εξαγωγών της προς το ΑΕΠ είναι γύρω στο 30%, ποσοστό υψηλό σε σχέση με τις ΗΠΑ, όχι όμως σε σχέση με τη Γερμανία ή άλλες ευρωπαϊκές και ασιατικές χώρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου