Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Μπαράκ Ομπάμα, ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ;

Ο Μπαράκ Ομπάμα πήρε χθες επίσημα και το χρίσμα των Δημοκρατικών για την υποψηφιότητά του για Πρόεδρος των ΗΠΑ. Θα καταφέρει όμως να πείσει τους Αμερικανούς για την «Αλλαγή» που ευαγγελίζεται και που αποτελεί κύριο σύνθημά του στην προεκλογική του εκστρατεία; Στο σημερινό ΒΗΜΑ (30-8-08) υπάρχουν αποσπάσματα από την ομιλία του τα οποία και παραθέτω…

ΤΟ ΒΗΜΑ 30-8-08

Το όνειρό του για μια διαφορετική, πιο δίκαιη και πιο ισχυρή Αμερική, ξεδίπλωσε στην ομιλία του ο Μπαράκ Ομπάμα. Γιoς ενός μαύρου Κενυάτη και μιας λευκής εργαζόμενης γυναίκας από το Κάνσας, ένα παιδί που μεγάλωσε βλέποντας τη μητέρα του να δουλεύει σκληρά για να τα βγάλει πέρα, υποσχέθηκε ότι αν εκλεγεί πρόεδρος θα αγωνιστεί σκληρά για τους λιγότερο προνομιούχους. Δεσμεύθηκε ότι μαζί του θα τελειώσει ο πόλεμος στο Ιράκ και ότι οι ΗΠΑ θα γίνουν η ελπίδα για «όσους λαχταρούν την ελευθερία, την ειρήνη και ένα καλύτερο μέλλον».

Ακολουθούν αποσπάσματα από τον λόγο του:

«Πριν από τέσσερα χρόνια, στάθηκα μπροστά σας και σας είπα την ιστορία μου- της σύντομης ένωσης ενός νεαρού άνδρα από την Κένυα και μιας νεαρής γυναίκας από το Τέξας, οι οποίοι δεν ήταν εύποροι ή διάσημοι ,αλλά μοιράζονταν την πεποίθηση ότι στην Αμερική ο γιος τους μπορούσε να επιτύχει οποιονδήποτε στόχο έθετε».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Με σκληρή δουλειά και θυσίες, ο καθένας από εμάς μπορεί να κυνηγήσει το δικό του όνειρο, αλλά στο τέλος καταλήγουμε να είμαστε μια μεγάλη αμερικανική οικογένεια, που θέλει να εξασφαλίσει ότι και η επόμενη γενεά θα μπορεί να κυνηγήσει τα όνειρά της».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Δεν υπάρχει αμφιβολία. Ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος Τζον Μακ Κέιν υπηρέτησε την πατρίδα μας με γενναιότητα και για αυτό του οφείλουμε ευγνωμοσύνη και σεβασμό. Αλλά ο Τζον Μακ Κέιν ψήφισε στο πλευρό του Τζορτζ Μπους στο 90% των περιπτώσεων. Ο γερουσιαστής Μακ Κέιν αρέσκεται να μιλάει για κρίση ,αλλά τι μας δείχνει για την ικανότητα της κρίσης του το γεγονός ότι στο 90% των περιπτώσεων πιστεύει ότι ο Τζορτζ Μπους έχει δίκιο;».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Δεν πιστεύω ότι ο γερουσιαστής Μακ Κέιν δεν ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει στις ζωές των Αμερικανών. Νομίζω ότι δεν το γνωρίζει. Για ποιον άλλο λόγο θα έλεγε ότι ανήκει στη μεσαία τάξη κάποιος που κερδίζει κάτω από 5 εκατ. δολάρια τον χρόνο; Γιατί να προτείνει τεράστιες φοροαπαλλαγές για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις πετρελαϊκές εταιρείες, αλλά όχι για 100 εκατ. Αμερικανούς; (....) Δεν είναι ότι δεν ενδιαφέρεται. Είναι ότι δεν καταλαβαίνει».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Για περισσότερα από 20 χρόνια ο Μακ Κέιν ακολουθεί την παλαιά, αμφιλεγόμενη ρεπουμπλικανική φιλοσοφία- ας δώσουμε περισσότερα σε αυτούς που έχουν πολλά και ας ελπίσουμε ότι θα περισσέψουν κάποια “ψίχουλα” για τους υπόλοιπους. (...) Λοιπόν, ήρθε η ώρα (οι Ρεπουμπλικανοί) να δεχθούν την αποτυχία τους. Ηρθε η ώρα να αλλάξουμε την Αμερική. Και γι΄ αυτό θέτω υποψηφιότητα για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Βλέπετε, εμείς, οι Δημοκρατικοί, μετράμε την πρόοδο μιας χώρας με διαφορετικό τρόπο. Μετράμε την πρόοδο βάσει του πόσοι άνθρωποι μπορούν να βρουν μια δουλειά που να τους εξασφαλίζει τη δόση της υποθήκης τους. (...) Βάσει των 23 εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν όταν ο Μπιλ Κλίντον ήταν πρόεδρος- όταν η μέση αμερικανική οικογένεια είδε το εισόδημά της να αυξάνεται κατά 7.500

δολ. αντί να μειώνεται κατά 2.000 δολ., όπως συνέβη υπό τον Τζορτζ Μπους».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Στο πρόσωπο του νεαρού φοιτητή που κοιμάται μόλις τρεις ώρες προτού πάει να δουλέψει νυκτερινή βάρδια, βλέπω τη μητέρα μου που μεγάλωσε την αδελφή μου και εμένα ενώ εργαζόταν και πήρε το πτυχίο της. Που κάποτε χρησιμοποιούσε κουπόνια φαγητού, αλλά μπόρεσε να μας στείλει στα καλύτερα σχολεία της χώρας με τη βοήθεια φοιτητικών δανείων και υποτροφιών».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Δεν γνωρίζω τι ζωή πιστεύει ο Μακ Κέιν ότι ζουν οι επώνυμοι και οι διάσημοι, αλλά αυτή είναι η δική μου ζωή. Αυτοί ήταν οι ήρωές μου, αυτές ήταν οι ιστορίες τους που με συγκρότησαν ως άνθρωπο. Και για δικό τους λογαριασμό σκοπεύω να κερδίσω τις εκλογές και να κρατήσω την υπόσχεσή μας ζωντανή ως πρόεδρος των ΗΠΑ».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Αυτή είναι η υπόσχεση της Αμερικής: η ιδέα ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, αλλά “ανατέλλουμε” ή “πέφτουμε” μαζί, σαν ένα έθνος. Η θεμελιώδης πεποίθηση ότι είμαι ο φύλακας του αδελφού μου, ο φύλακας της αδελφής μου».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Αφήστε με να σας πω ακριβώς ποια θα είναι η αλλαγή αν εκλεγώ πρόεδρος. Αλλαγή σημαίνει ένας φορολογικός κώδικας που δεν θα ανταμείβει τους λομπίστες που τον κατάρτισαν, αλλά τους αμερικανούς εργαζόμενους και τις μικρές επιχειρήσεις που το αξίζουν».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Για το καλό της οικονομίας μας, της ασφάλειάς μας και του μέλλοντος του πλανήτη μας, θα θέσω έναν ξεκάθαρο στόχο ως πρόεδρος: μέσα σε δέκα χρόνια θα τερματίσουμε την εξάρτηση από το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής. (...) Ως πρόεδρος θα κάνω χρήση των αποθεμάτων του φυσικού αερίου μας, θα επενδύσω στην τεχνολογία καθαρού άνθρακα και θα βρω τρόπους να “τιθασεύσω” την πυρηνική ενέργεια».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Τώρα ήρθε η ώρα να κρατήσουμε την υπόσχεσή μας για προσιτή, προσβάσιμη ιατρική περίθαλψη για όλους. Εάν διαθέτετε ιατρική περίθαλψη, τότε το σχέδιό μου θα μειώσει τα ασφάλιστρά σας. Εάν δεν διαθέτετε, τότε θα μπορείτε να απολαμβάνετε την ίδια κάλυψη που τα μέλη του Κογκρέσου προσφέρουν στους εαυτούς τους».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Αν ο Τζον Μακ Κέιν επιθυμεί να αναμετρηθούμε για το ποιος διαθέτει την ψυχραιμία και την κριτική ικανότητα να είναι αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, είμαι έτοιμος να το κάνω».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Ο Μακ Κέιν λέει ότι θα κυνηγήσει τον Μπιν Λάντεν μέχρι τις πύλες της Κολάσεως, όμως δεν είναι ικανός να φτάσει ούτε μέχρι τη σπηλιά όπου ζει».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Ο Τζον Μακ Κέιν αρνείται πεισματικά να θέσει τέλος στον πόλεμο στο Ιράκ. Δεν είναι αυτή η λύση που χρειαζόμαστε. Αυτό δεν θα κρατήσει την Αμερική ασφαλή. Χρειαζόμαστε έναν πρόεδρο που μπορεί να αντιμετωπίζει τις απειλές. Δεν θα κατατροπώσεις ένα τρομοκρατικό δίκτυο που λειτουργεί σε 80 χώρες καταλαμβάνοντας το Ιράκ. Δεν θα προστατεύσεις το Ισραήλ και δεν θα αποτρέψεις το Ιράν με σκληρή ρητορική. Δεν μπορείς πραγματικά να υπερασπιστείς τη Γεωργία όταν έχεις αποξενώσει όλους τους παλαιούς συμμάχους σου».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Θα τερματίσω τον πόλεμο στο Ιράκ υπεύθυνα και θα φέρω εις πέρας τη μάχη κατά της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Θα εκσυγχρονίσω τις Ένοπλες Δυνάμεις μας για να αντιμετωπίσουν τις μελλοντικές απειλές. Αλλά θα ανανεώσω τη σκληρή, άμεση διπλωματία που μπορεί να αποτρέψει το Ιράν από το να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και να περιορίσει τη ρωσική επιθετικότητα. Θα αναπτύξω νέες συνεργασίες για να κατατροπώσω τις απειλές του 21ου αιώνα: την τρομοκρατία και τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, τη φτώχεια και τη γενοκτονία, την κλιματική αλλαγή και τις επιδημίες. Και θα αποκαταστήσω το ηθικό μας κύρος, έτσι ώστε η Αμερική να καταστεί και πάλι η τελευταία και καλύτερη ελπίδα όλων όσοι λαχταρούν την ελευθερία, την ειρήνη και ένα καλύτερο μέλλον».
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
«Το καταλαβαίνω. Συνειδητοποιώ ότι μπορεί να μη δείχνω ο πλέον κατάλληλος υποψήφιος για το αξίωμα. Δεν διαθέτω την αναμενόμενη καταγωγή και δεν έχω χτίσει την καριέρα μου στις αίθουσες της Ουάσιγκτον. Αλλά στέκομαι ενώπιόν σας απόψε γιατί σε ολόκληρη την Αμερική κάτι συμβαίνει. Αυτό που δεν κατανοούν οι επικριτές μου είναι ότι αυτές οι εκλογές δεν αφορούν εμένα αλλά εσάς. (...) Όσο δύσκολο και αν είναι, πιστεύω ότι η αλλαγή έρχεται. Επειδή το έχω δει. Επειδή το έχω ζήσει».

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2008

Τα ακριβά καύσιμα, τελικώς, κάνουν κακό και στην παγκοσμιοποίηση

Πρέπει να ομολογήσω πως τελευταία διαβάζω πολύ καλά άρθρα - αναδημοσιεύσεις από τον ξένο Τύπο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Να λοιπόν ένα ακόμη πολύ καλό άρθρο - ανάλυση από το THE ECONOMIST. Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον...

Τα ακριβά καύσιμα, τελικώς, κάνουν κακό και στην παγκοσμιοποίηση

Oι υψηλές τιμές του πετρελαίου έχουν δώσει ένα τέλος στο… ειδύλλιο των Αμερικανών με τα οχήματα ελεύθερου χρόνου, εξωθώντας τις αυτοκινητοβιομηχανίες σε ανασχεδιασμό της παραγωγής τους. Στον αέρα, το ιλιγγιώδες κόστος των καυσίμων εξανάγκασε τις αεροπορικές εταιρείες να αυξήσουν τις τιμές των εισιτηρίων και να περικόψουν δρομολόγια. Στη θάλασσα τι γίνεται; Μπορεί η αύξηση του κόστους των φορτώσεων σε πλοία να περιορίσει, για παράδειγμα, την αύξηση των εξαγωγών της Κίνας;

Το ερώτημα συζητάται εκτεταμένα από τότε που οι Τζεφ Ρούμπιν και Μπέντζαμιν Ταλ της καναδικής τράπεζας CIBC εξέδωσαν μνημόνιο στο οποίο επισήμαναν ότι ίσως έχει ήδη αρχίσει να αντιστρέφεται η εκτεταμένη μετανάστευση εταιρειών του μεταποιητικού τομέα στην Κίνα.

Το κόστος της φόρτωσης ενός συνήθους εμπορευματοκιβωτίου από τη Σαγκάη στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ έχει εκτιναχθεί από τα 3.000 δολάρια, στα οποία ανερχόταν το 2000, σε περίπου 8.000 σήμερα.
Το επιπλέον κόστος της μεταφοράς εμπορευμάτων, σύμφωνα με τους κ. Ρούμπιν και Ταλ, εξαντλεί τα ενίοτε στενά περιθώρια κέρδους των Κινέζων εξαγωγέων.
Επιπλέον, αν οι τιμές του πετρελαίου και των φορτώσεων παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα, πολλές δυτικές εταιρείες που σήμερα παραχωρούν εργολαβίες στην Κίνα ενδέχεται να αποφασίσουν πως είναι πιο λογικό να επαναφέρουν την παραγωγή πιο κοντά στις χώρες στις οποίες βρίσκεται η πελατεία τους.Κάτι τέτοιο συνεπάγεται μεγάλη στροφή στη μορφή του παγκόσμιου εμπορίου.
Ο Στίβεν Τζεν της επενδυτικής τράπεζας Morgan Stanley επισημαίνει ότι το αυξημένο κόστος των φορτώσεων ενδέχεται και να σημάνει το τέλος όλου του εξαγωγικού μοντέλου της Ανατολικής Ασίας. Κι αυτό, γιατί τόσο πολλά από τα ολοκληρωμένα προϊόντα που εξάγει η Κίνα στην Αμερική και την Ευρώπη προέρχονται από συστατικά που έχουν εισαχθεί από την Ταϊβάν, την Ιαπωνία ή τη Νότια Κορέα. Επιπλέον ένα προσιτό κόστος μεταφορών αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του μοντέλου παραγωγής στην περιοχή.

Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις της Κίνας σίγουρα αισθάνονται τις επιπτώσεις του αυξημένου κόστους των φορτώσεων. Το πρώτο εξάμηνο του 2008 η αύξηση των κινεζικών εξαγωγών επιβραδύνθηκε στο 21,9%, από το 27,6% στο οποίο είχε φθάσει ένα χρόνο νωρίτερα. Στην επαρχία της Γκουανγντόγκ, παραδοσιακά κέντρο του εξαγωγικού μεταποιητικού τομέα της Κίνας, η αύξηση βυθίστηκε στο 13% από το 26,5%.

Δεν πρόκειται, πάντως, περί κυριολεκτικής εξόδου των εταιρειών μεταποίησης από την Κίνα. Ακόμη και τα τελευταία στοιχεία δεν καταδεικνύουν μείωση των κινεζικών εξαγωγών παρά μόνον επιβράδυνση του ρυθμού αύξησής τους. Κάτι που μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων του ισχυρού νομίσματος της Κίνας (που έχει ενισχυθεί κατά σχεδόν 7% έναντι του δολαρίου στη διάρκεια του τρέχοντος έτους), των ανοδικών πιέσεων στους μισθούς, των όχι τόσο γενναιόδωρων κινήτρων που παραχωρεί η κινεζική κυβέρνηση στους εξαγωγείς, και στην αποδυνάμωση της εξωτερικής ζήτησης.

Ηδη υπάρχουν ενδείξεις ότι Κινέζοι αξιωματούχοι επανεξετάζουν τη «σκληρή» στάση τους προς τις επιχειρήσεις μεταποίησης φτηνών προϊόντων. Την 1η Αυγούστου, το υπουργείο Οικονομικών αύξησε τις φοροαπαλλαγές στις εξαγωγές σε ένα φάσμα ειδών ρουχισμού από το 11% στο 13% και σε πολλά προϊόντα μπαμπού από το 5% στο 11% για να διευκολύνει τους εξαγωγείς φθηνών ειδών. Το γεγονός ότι έκλεισαν χιλιάδες μικρές βιομηχανίες σαφώς ανησυχεί τους πολιτικούς.

Ετσι λοιπόν η κινεζική βιομηχανία εξαγωγών ειδών μεταποίησης δεν φαίνεται να διατρέχει πραγματικό κίνδυνο. Ελάχιστες εταιρείες θα πάρουν εύκολα την απόφαση να φύγουν από την Κίνα, ιδιαίτερα όταν κανείς δεν γνωρίζει αν τους επόμενους μήνες η τιμή του πετρελαίου θα εκτιναχθεί στα 200 δολάρια ή θα υποχωρήσει στα 100. Οι ξένες και οι τοπικές επιχειρήσεις μπορούν, άλλωστε, να μεταφέρουν την παραγωγή στην ταχύτατα αναπτυσσόμενη εγχώρια αγορά της Κίνας. Σε περίπτωση εκτίναξης του πετρελαίου στα 200 δολάρια ασφαλώς θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις τόσο για τις κινεζικές εξαγωγικές επιχειρήσεις όσο και για τις άλλες. Δεδομένου, όμως, του αντίκτυπου που θα έχει στην παγκόσμια οικονομία, το αυξημένο κόστος των μεταφορών ενδέχεται να είναι εκείνο που θα τους ανησυχεί λιγότερο.